notre dame da bir esmerdi
“bir güzelin çirkini”
olurum diye belki
“bana su verdi..”


ne tuhaf değil mi
bir ünlü bir ünsüz
ismimizde yalnız iki harf benzer
yan yana geldiklerinde
tüm gecikmişlere “ah” ederlerdi


ah be kürt sevi
belki diz kapaklarının arkasından
öperim diye seni
belki yama olursun diye
alıp başını giden yırtmacıma
belki de esmer bir delik uzayımda
meneviş beyazıma
olursun belki diye sözlerimdeki
bu alevlik çeperi


korkma
hadi gel beri
bak kaç kez tekrarladım ben seni
sürülür diye belki ucu ağzımıza
sütlü mü bitter mi
bakarız diye belki gecenin tadına


hadi
al beni göğsünün ormanına
bir ceylan olup geçerim belki ceylinden
al beni
alnından memelerime akan
birkaç damla ter dışında
ne kaybedersin ki


deme ki ben ölüyüm
kayıplarına gömülü
neden
hiçbir ölüm ölümüne olmayacak
nasıl bilmezsin bunu sen
ölen geçmemişse
tenimin cehenneminden



jir