bir zaman
sakin gecenin koynunda
gün ışıkları arasında
büründüm siyah lalenin tılsımına...




yıkılırken içimde, şahlanmaya hazır deli taylar
alacalı yalnızlık bayrakları dikildi,

susarak çıkıldı nihayetinde her işgalden
bilinir ki büyük zaferlerde çok ağır kayıplar verilir,

şebekesi bozuk contası düşmüş musluklar
susuz kaldı yaşanası aşklar,

aşkları da asarlar dar ağaçlarına
susar muhataplar, dökülür yağmurlar
çalınır bulutlara karalar…

koşarak sığınmak istersin
yazık ki
sokaklarında kalır çocukluklar
büyüdüğünde anlayabilirsen utanmanın rezilliğini
anlarsın
bir şekerden fazlasını çalmayan çocuğun asaletini…

sonradan sökülmez iyi dokumalar
dokunmadan çözemezsin neyle dokunduğunu bilmediğin ruhları

durgun denizler de kudurur poyrazlarla
böyle sürükler kimilerini üzerinden kumdan kıyılara

anakaraların en büyük yerleşkesi kentler
yutar olur ki mütevaziliği
şaşaalı maskeli balolar
caddelerden akar yine olur ki riyalar…

düşer üzerine feci karartılar
siyah lalelerin kaderidir acılardan ulaşmak gülümsemelere
gülümsemeler de varır bir gün olgun kahkahalara...



bir zaman
sakin gecenin koynunda
gün ışıkları arasında
büründüm siyah lalenin tılsımına...

( Dilek KARSLIOĞLU )