Acıyor Anne
Yüreğim acıyor anne !
Yine nefesini soluyor bu katran gece Hüzün bir güneş gibi batıyor gözlerime Ne menekşenin moru, ne de ateşin koru Renk vermiyor artık mavinin o eski tonu Bekleyişler umudun hep çıkmaz yolu Yalan değil bu sözlerim Yemyeşil ağaçların sevgi çiçeklerini özledim. Yıllar geçse de acımasız Günler hayırsız, saatler arsız Esen rüzgara da anlatsam içimi Anlamıyorlar ki ! Bulutlar insafsız, ay ise vefasız. Nefesim acıyor anne ! Gönlüm hicran inler, gözlerim secdede Şiirlerim efkar yazar her dizede, her hecede Bak yine gazel döktü hayat Yaprak sarardı bahçede Öpsem de güneşi gözünden Çatlayan dudağım yine güzde Karanfiler de solmuş Güllerle, nergisler son güzeliğinde Mazi pusmuş, anılar küsmüş Yılların rehaveti küfürlerde. Hislerim acıyor anne ! Eskil sokaklarda anlarım silik Umarsız sevinçlerim yarım kalmış düşlerde Resmine bakınca yine hüzünlendim birdenbire Kimse anlamasın, bilmesin diye anne Duygularımı sakladım Şimdi bulamadığım bir yerde. Bu gün seninle olmak istedim anne ! Garip bir suskunluk anlamsız bir gece Acının rengi sarı, tadı ise çok acı Yazsam yazsam bitmez kara kaplı deftere Ağır ağır ölür tutkularım, Hayat çok kötü bir savcı Anne. Sus ! Sus kimseler duymasın Sende üzülme anne Sen bakma benim bu sitemlerime Dayanılması o kadar zor değil yinede Sevinçle süslenirken güneşin gülyüzü seherde Ben yine dönerim eski hallerime Yine umman olurum rengarenk çiçeklere Bütün yüreklerden bahar biçer Bahar ekerim yüreklere. Yüksel Beyocaktan. |