Gönül Çatısı
Gönül
Çatısı eksiktir Sevmeyen bir kadının Rüzgârla, hüzünle Bazen de şen kahkahalarla Çarpar durmadan penceresi Davetsiz lakin o evin sahibi gibi Emin adımlarla gelir bazen, adam Nadirdir korkak, ürkek kapıyı çalan Bilmem Öylesini buyur edeni görmedim Kadın tanır Ömrünün borçlu olduğu adamı O ilk anda kapı açılır Ortalık toplanır Çatıyı erkek kurar Ustadır ya, Belli etmese de misafirliğini Kalıcı sahibi olmak için Emek gerekir Erkek sonradan unutsa da Başında bilir Görmeyin kadının talaşını Gönül köşkünün direği vardır artık Korkmaz hiç bir şeyden Çatısız değildir artık yüreği, Sıcacıktır Güvenince bir kadının yüreği Sonrası mı? İki kişilik hikâyenin Genelde bir kişi imza atar sonuna Sende mi yanıldın ben gibi der Koyar noktayı… Demet Erdoğdu |