YALNIZLIĞIMIZ
Kendimiz gibi açık çıplak kentimiz
Sokağımız gibi kimsesiz Bize sıcak bir kalp bırakılmadı Onun için üşür ve titreriz Yalnızlıklar işlenmiş alın yazımıza Yalnızlıklarla ıslanır yoksul mendillerimiz Mendillerin ıslaklığını kurutamayan Gece gibi güneşler vardır sokaklarımızda Bir yeme binlerce ürkek kuşun konduğu Yanık şiir, acı türküler gibi dert çöker sokağıma Ağıtlar yakar gözlerim Acıların dokunduğu gözyaşlarıma Soğutamaz ırmaklar yüreğimizdeki koru Dindiremez ne acımızı, ne açlığımızı, Kuru ekmek, acı soğan tuz ağusu Yar yarenlik eder yaşamla, ben yar dibinde. Aynada gördüğün, ağlayan bir acıdır yüzümde Yar dibinde bir boşluğum ben ey yar Kentimiz gibi yalnız, kendimiz gibi mezar Benim gülüşlerimde ağlayışlarım var Seni sarar gibi sarar beni yalnızlığım Ben sensiz bir kent atığıyım… Zübeyi YİĞİT |