Yeter Kız'ın ÖyküsüŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bu öykü, Furkan Bebeğin dadısının öyküsüdür.
119-Çaresiz Anne Henüz sekiz yaşında kızlarının en genci Baba boşta geziyor, üç küçük kız, öğrenci. Bakkala borç çoğalmış, vermiyor veresiye Kardeşler okumalı ezilmesinler diye. Ecel bazen yokluyor, yoksul yürek tekliyor Umutlar Yeter Kız’da hepsi ekmek bekliyor. Altı çocuğu ile ne yapacak parasız Kira da ödenecek, Fatma Kadın çaresiz. Eşi çalışmasa da varlığı yetiyordu Memiş zayıfladıkça umudu bitiyordu. Ne yapsın Fatma Kadın hiçbir yol-yordam bilmez Bir kez gülmemiş kader, bundan sonra hiç gülmez! 120-Hasta Memiş Bu yoksul, aç yuvaya bir boğaz eklenirken İlk iki kızdan sonra bir erkek beklenirken, Yine kız olup doğan sonraki bu can nesi? Son kız olması için "Yeter" demiş annesi. Ama üç kız yetmemiş durmadan baba Memiş Bir erkek çocuk için ille de "devam" demiş. Songül, Sonay, bu Tamam (derken) üç kızı daha doğmuş Tam altı kızdan sonra tez ölen Taha doğmuş. Bir eli balda değil, ne de bir eli yağda Kızları büyümüştü, üçü gelinlik çağda. Bazen hasta yürekte güçlü, keskin bir sızı Bir emekçi olmuştu şimdi sevdiği kızı. 121-Yeter Kız’ın Kaderi Çığlıkları bilenmiş anamalcı düzene Hınç ve öfkeyle dolmuş çocukları üzene... Yeter Kız’ın kaderi yoksul bir evde doğmak Ekmek parası için çığlıklarını boğmak! Öğretmen ne demişti: "Bu takdirlik öğrenci Mutlak okutulmalı, sınıfında bir/inci..." İlköğretimden sonra okuma hakkı dolmuş İş aramış sonunda Furkan’a dadı olmuş. Tahanın acısını gömerek en derine Furkan’ı koymuştu O, kardeşinin yerine. Kardeşi öldüğünde yaşama darılmıştı Bütün sevgisi ile Furkan’a sarılmıştı. 123-Yeter Evlenmemeli Çalışamıyor baba eve de ekmek lazım İnsanoğlu aç durmaz çareye bakmak lazım. Böylesine çaresiz kalp hastası babası Kızlarını evermek ölmeden tüm çabası. Herbirini teliyle, duvağıyla everse Bir yandan korkuyordu, ya Yeter Kız severse... Ama Yeter Kız başka O hiç evlenmemeli Yine de kızlarına asla aç denmemeli... Zaten hali perişan, çalışan bir tek Yeter Yeter Kız da giderse olacak daha beter! En delişmen çağında, onaltı yaşlarında Hiçbir yere gitmeden durmalı başlarında. 124-Babanın Endişesi Eziyete dayanıp cefaya alışmalı Her zorluğa katlanıp Yeter Kız çalışmalı! Yoksuldu hep ezildi, yaşam boyu eğildi Yeter Kız çalışsa da baba rahat değildi. Uykusu kaçıyordu biri sevgilim derse, Yoksulluğa kahredip ya onunla giderse... Cumali Cumalioğlu 28.12.2008 – 10:10 |
Yeter kızın öyküsü hüzünlü......
Ama gerçek kimbilir kaç yeter kız var ülkemizde....
4 çocuk isteyenlere duyurulur....
Bu 4 çocuğa nasıl bakılır...
Acı ama gerçekleri yazan kaleminiz var olsun.......
Saygı ve selamlar.....