ARİF OLAN ANLASIN!
Gönül sohbet istiyor şöyle bir arşa gitsek
Bil ki seni anmayız biz kendimize yetsek Zebaniler gelir mi azıcık sohbet etsek? Eleştiri sevmezsin! Arif olan anlasın! Beni çıplak gönderip çıplaklık yasak dedin Önceden aç bırakıp şükrü tembih eyledin Senin kuralların mı, bunu sen mi söyledin? Zengin neden şükretmez? Arif olan anlasın! Kula kul olmayı da sen mi yazdın kadere Zalimlerin emrinde elleri yara bere Yakından görmek için lütfedip insen yere Bu nasıl bir adalet? Arif olan anlasın! Perişan kullarının arasına dalsana Lütfedip bir gecelik misafirim olsana Sınavdan geçirmeden cennetine alsana Kullarını seversin! Arif olan anlasın! Nedense en zor rolü zararsız kula biçtin Günâhla sınayacak bir tek kulu mu seçtin Her dilden söylersin de Türkçe’’yi es mi geçtin? Sözünü anlasaydık..! Arif olan anlasın! Çoğu kez esirgiyor Allah’’ın selamını Arabın mürekkebi doldurmuş kalemini Türkçe okusak n’’olur mübarek kelamını Çıkarları sarsılır. Arif olan anlasın! Sözünü anlamadan boşa gözyaşı döken Emirlerine uyup saygıyla boyun büken Abdest namaz yeter mi gözü haramda iken İbadeti ne için? Arif olan anlasın! Dinliyor sürülerin anlamadan kavalı Dilimle okuyunca benle olur davalı İnsanoğluna düşman sen katından kovalı Neden yanmıyor şeytan? Arif olan anlasın! Sorgulandıkça gider din işleri derine Aklım ermedi gitti hayrın ile şerrine Neden şeytan bekliyor söyle senin yerine Cehennem kapısında... Arif olan anlasın! Bu gidişle sonunda cehennemde öterim Nazlı gelincik olup mezarlıkta biterim Dilinden anlamazsam ben nasıl baş ederim Karanlık meleğinle? Arif olan anlasın! * Günâha sevk etmekten hiç bıkıp usanmıyor Onca yaptıklarından ders alıp uslanmıyor Yedi kat cehennemde şeytan neden yanmıyor Ateşin kul için mi? Arif olan anlasın! Bir çok ermişin düşü, görmek için murattın Neden görünmez olup kendini çok arattın Hayrı yarattın amin! Neden şerri yarattın? İkili oynuyorsun! Arif olan anlasın! Kimi kulun aç gezip kimi kulun da toksa Tövbelere açıksan, bağışlaman da çoksa Sen her şeye kadirsen en ufak korkun yoksa Kimden saklanıyorsun? Arif olan anlasın! Tüm eylemlere kadir varsa da bin bir ismin Tüm bunları yaparken nedense yok bir cismin Beni çok yoruyorsun, ne bir gölgen, ne resmin Ben de hak ettim seni... Arif olan anlasın! Arayacağım elbet hiç bıkıp usanmadan Uyuyacağım bir gün bir daha uyanmadan Görecek miyim seni cehennemde yanmadan? Ya sen orda da yoksan... Arif olan anlasın! Ne gökte, ne yerdesin, söyle peki nerdesin? Unutma insanların bulunduğu yerdesin! Her şey açıkmış sana tek taraflı perdesin Ya biz görmek istersek... Arif olan anlasın! Doğuştan mı verdin sen hem nefreti, hem kini Mucizeyle işim yok göster artık kendini Eskiden böyle miydi yüce Muhammed dini Öğretiyi bozmuşlar... Arif olan anlasın! Kimine çaresiz dert, kimine kan, irini Bir kulunu cennete, cehenneme birini Nerede konaklarsın kimse bilmez yerini Yer yüzü dar mı geldi? Arif olan anlasın! Kimini mülke boğup kimini çok üzersin Milyarlarca kulunu görünmeden güdersin Madem bağışlayansın neden tehdit edersin? Hikmetin sorgulanmaz... Arif olan anlasın! Boşuna çoban gibi kullarını gütmezsin Cezayı vermek için acele de etmezsin Bir kolaylık verirsin zorda koyup gitmezsin Tövbe kapısı açık! Arif olan anlasın! Onca ruhu ne yaptın kavanoza mı koydun? Ya bir günlük bebeğe söyle sen nasıl kıydın? Günâhsıza yanarım haykırışımı duydun Yatalaklar yaşıyor... Arif olan anlasın! * Şeytanla savaşımda yenilmedim direndim Azimle savaş verip sonunda nefsi yendim Düştüğüm müşkülatı çözümlerim ben kendim Sen bir şey yapmasan da! Arif olan anlasın! Sen beni yaratırken her şeyi biliyordun Adem gibi ademi yeniden buluyordun Yaman biri olacak diyerek gülüyordun Şimdi de pişman olma! Arif olan anlasın! Ruhumu saklıyorsun neden çürüyor tenim Hem affına muhtacım hem de var eden benim Çözeceğim bilirsin ben böyle bir erenim Bu da böyle hasbihal! Arif olan anlasın! İbadetten başka ne bugün ne son deminde Bir serveti olmadı babamın, annemin de.. Hurilerin de varmış nardan cehennemin de Giden ne ödül aldı? Arif olan anlasın! Her zaman iki yol var duruyor önümüzde Tövbeyle af esastır mübarek dinimizde Yine sana sığındık çaresiz günümüzde Beklemezsin bilirim... Arif olan anlasın! Nakış nakış işlenmiş toprağımsın dağımsın Yaşam sevinci veren bin bir renkli bağımsın En kötü günlerimde yine dert ortağımsın Umutlar tükendikçe... Arif olan anlasın! Madem ki kaderimi daha doğmadan yazdın Hem kendine benzetip hem sınavlarla üzdün Ruhundan ruh üfleyip kendi renginde çizdin Parçana kıyar mısın? Arif olan anlasın! Beni kardeş etmişsin kanlı el, ruhu pise Kur’’an açık söylüyor, gerek kalmamış sise Ruhunun bir parçası Ademoğlunda ise Neden korkayım ki ben? Arif olan anlasın! Hep de doğru olmamı istiyorsun sen benden Koleksiyon için mi ruhu ayırdın tenden Kulsuz tanrı olur mu, ben de vazgeçmem senden Bir dini tamamlarız. Arif olan anlasın! Kimine kazan kazan, kimine az verirsin Her şey emrinle olur, sen herkesi görürsün! Ateşe atamazsın, şeytandan da korursun Merhametin sonsuzdur! Arif olan anlasın! Kaderimin yazarı ahımsın, günâhımsın Hep yeniden doğduğum aydınlık sabahımsın Ben neden korkacağım benim de Allah’’ımsın Birleşeceğiz bir gün! Arif olan anlasın! * İlişki yasak ise, söyler misin ne diye Havva’’yı da yarattın Adem için hediye Ardından kafasına bu elmayı yê diye Şeytanın sokmadı mı? Arif olan anlasın! Ademi böyle üzmek yakışır mı şanına Havva’’yı göstererek göz kırptın şeytanına Bir kırmızı elmayla önce girip kanına Sonra kovdun cennetten. Arif olan anlasın! Kaymak gibi bir teni, hem incecik belliydi Hem de çırılçıplaktı, cilveliydi, telliydi Adem’’in elmasını yiyeceği belliydi Bunu istemedin mi? Arif olan anlasın! Koydun yüreklerine Aklima* sevgisini Her iki kardeşi de istiyordu etini, Kabil’e de işlettin ilk aşk cinayetini Kini yaratmasaydın… Arif olan anlasın! Yaşlanmış gözlerimle fark edip seçemezsem Bunca sınavı geçtim sıratı geçemezsem Vay halime o zaman kanatsız uçamazsam! Delinmez mi kazanın... Arif olan anlasın! Azrail çok yaşlandı biraz dinlensin derim Bana bir kanat gönder sen kadirsin, sen kerim Divanına gelince bedelini öderim Benim hesabım açık! Arif olan anlasın! Dilim susmuyor işte sana odaklandıkça Hain nefsten kurtulup aklanıp pâklandıkça Kendimle konuşurum içime saklandıkça Evet şimdi benlesin! Arif olan anlasın! Her çiçekten renk katıp özenerek çizeli Havva’’ya hile (cilve) katıp ademleri üzeli Ademoğluyum ben de severim her güzeli Cehennemin vız gelir! Arif olan anlasın! Lafı uzattın deme sen vermedin mi dili Aracı edip boşa gönderme Azrail’’i Surunu unutmasın, tez gönder İsrafil’’i Kıyamet çoktan geldi! Arif olan anlasın! Gökte nasıl durursun buluta mı konarsın Şerri sen yarattıysan beni neden kınarsın Cumalioğlu’’nu da günâhla mı sınarsın Çekici olan yasak! Arif olan anlasın! Cumali Cumalioğlu 02Mayıs2009-14:00 Aklima* : Hz. Adem’’in kızı, Kabil’’in ikiz kardeşi. |