Yar...yalnızlığa koyulmuşum kuklalar aleminde mutluluğun gözü kör kör olası şu yar... umutlar takla atıyor kızıla boyanmış yüreklerde öp öp diyor dudaklar gören geri zekalı sanar... canlar yamaçlar da hayatın göz koyduğu noktalar bir bir yok olduğuna ağlar sen ve ben nefessiz kalmışız yar... içimde ki acılar şaha kalkmış gibi köpürmüş deniz misali kudurmuş kabına sığmıyor sessizliği... yetmedi bu dertler susuzluğa aç ibadetler geleni gideni kovalar sev dedi sev sevgili yar... nedir bunun çaresi? üç buçuk atınca zaman kendine güvenmiyen ahlar bir değil bin şamar... bırak gelsin dar bu dünyanın yalnızlığı öbür ki de zilli bebek çarpıyor ellerini sensiz yar... (Berlin,07.03.2013) Talat Özgen |