YORGUN
YORGUN
Yolda gördüm çok yorgun bir kişi Çalışıp çabalıyor bitmiyor hiç işi İşitmiyor kulakları,dökülmüş dişi Yorgun bir kafa yorgun bir kişi Duyardı önceden duymaz kulaklar. Görürdü gözler güzel bir zamanlar Yürürdü yorulmazdı bak bu bacaklar Yorgun bir kafa yorgun bir kişi Kendini iyilikler doğruya adamış Kafasını gurbetellerde ağartmış Gül benzini çilelerle kapatmış Yorgun bir kafa yorgun bir kişi Alıvermiş ömrünü insafsız zaman Kalmamış dost arayıp hatır soran Dertlerle çilelere hep esir kalan Yorgun bir kafa yorgun bir kişi Ömrün nihayet sonuna sona geldi Bitiremedi yaşadı okadar derdi Aşk baharında akan sakin seldi Yorgun bir kafa yorgun bir kişi. Hakkı Kalabalık 22.06.1983 Lünen Almanya |