Yalnızlık Çekilmez Bir Hastalık
ay dolunaysa ve kimseler yoksa
anlamsız acılar kümeliyse yürekte ayak seslerinde tedirginlik yuva yaptıysa Temmuz sıcağıda olsa kusarsın yalnızlığı aklın mazide gezinirken yaprak misali sallanır hayallerin siyah beyaz resimlere çarparken ellerin yalnızlık öylesine yalnızlık dipsiz kuyularda ki Yusuf misali sesin hücrelerinde hıçkırığa boğulur şehladır artık umarsız bakışların her gönülü ayrı yakar yalnızlık ölmeliyim derken sessizce tenha gecelerin köşe diplerinde akşam yemeğinde tektin yine tıklım tıklım yalnızlık aleminde cesursun sen gamzeli kadın sil yüzünden kandillerin isini kaldır at yalnızlık şişesini yalnızlık ah yalnızlık yalnızlık çekilmez bir hastalık... Sibel Bozbay |