Kûn Fe Yekûn
K/ayıp gölgeler yükselirken vesveseler tebessüm eder
Haydi ağlaşalım Haram zamanlara ar bulaşır, yalancı bir bahar aşılar aşıklara Mimoza çiçekleriyle süslü gözlerinde ş/afak Akşam ayazı tüter Ümit mi? Hârda! Visal? Zayi... Mahçup edasında lisan Lâl Kalem müflis Dehşet! Kün sırrından koptu kelâm Manâ/sızım sızım sızlıyor dua/sızım Leb-i cemreye değdi s/özüm kavruk Yağmur bekliyor iklim-i dil Sır mabedinde teslim çekilir Mizanı bozuk bir virtdi şiir Mevsimler kurak Tövbeler bozulur mükerrer Manâ nerede? Nisyan! Vukû-u izahsız buudlar yalan Grift bir sözcüdür güftesi Tadil-i erkân bilmeyen ezginin Fe Yekûn Arz-ı endam eden şakayık Safran sarısı sayfalarda ürkek bir güvercin uçar S/üzülür gözlerde duran kara sevda Zikrine engel fikirler mi değdi dimağa Guslü bozulmamış cisminde Taze güller durur Selâmet fiilinden çek Sonsuz dua bahçelerinde Kıyam-ı sukûta düşür nazarını |