Öyle insanlar tanıdım ki şu hayatta
Hevesim değil, sevesim kaçtı . . .
Öyle güzel yalanlar duydum ki onlardan
Övündüğüm sabrım taştı... (alıntı..)

Kuru bir yaprak misâ li,
Ne yöne gideceğini bilmeyen
Kimsesiz bir çocuk gibi
Oradan oraya savurdular beni...

Onların öyle hallerine şahit oldum ki,
Ne bir / a r z u m
Ne bir / s e v g i m
Ne de bir sabrım kaldı...
Dilim lâl oldu
S U S T U M . . . !
Sevdamı haykıramadım
Yüreğim yüreğine mesken oldu
Söz geçiremedim . . .
Mühür gözlerinden kaçtım
K U R T U L A M A D I M . . .

Öyle zamanlar oldu ki
Sevdan yüreğimden taştı
Gözlerin bir hançer misâli
Yüreğime saplandı . . .
Sözlerin bir kurşun gibi
Canımı yaktı . . .
Öfkem; ’acı’mdan büyükken
Nefretim, sevdamdan büyükken bile
Yine / S U S T U M . . .
Yine yüreğimdeki okyanuslarda boğuldum . . .
Sessiz feryatlarımı kimseye / D U Y U R A M A D I M . . .
______A Ğ L A D I M . . .
________Başımı her yastığa koyuşumda / A Ğ L A D I M . . .
__________Her gecenin sabahında
____________Kuruyan gözyaşlarımla uyandım

__________________Ve yine sen yoktun . . .
______________________Ve ben yine yalnızdım . . .

//"NazLı ’nın KıRık KaLeMiNden...."//