Sen ömrümün cümle sedası…
Neden dudaklarında biriktirdin kıyametlerimizi..
Hangi yagmurlar ıslatacak şimdi seni
tutamadan ellerini, öpemeden gülüşlerini
Hangi caniden çaldın o ipsiz fikirleri
Yazık ettin bu aşka
Seni böyle severken...
Yaktın beni gönül evimden
Tek soranım sen olaydın da
Bırakmayaydın beni uçurum tepesinde

Adım adım yaklaşırken sana
Kopardın beni dalından, yaprağından
Sana boy vermişlerimi uzatırdım her gece
göz kapaklarımda bekleyen filizleri
Yüreğinin kuytularında büyütürdüm...
Hangi tomurcuğa el atsam
Sen diye haykırırdı her bir yanı
Kırılmaktan korkuyordu belki de
Ya da ölmekten
Kimbilir..?

Sana bunları yazarken
aynasını kırdım bir benzerinin
ve sancısız doğan her şeyin adını unuttum.
silindi senden sonra alfabem
Masamda bir aydır ölü papatyam
Bir zamanlar
Karanlığı yırtarken ellerimiz
Gölgeler soyunurdu ya
güneşi görünce
kamaşırdı gözlerimiz.
Ben susardım sen severdin,sen severdin ben susardım.
Şimdi ikimiz de yokuz ya;
artmıyor değerimiz kıymetimiz...

Söz gümüşse, sükut altınmış
Var gel yanıma
Şiirlerimin sözü
Gozlerımin umudu ol ..
Şimşek harbindeki çığlıklarıma
Bir ah’ da sen etme!
Silinen alfabemin tek harfi ol..
Var sen gel yanıma
Ölü papatyalarım dirilsin
Güneşi bekleyen gözlerim
Aydınlığa ersin..
Var sen gel yanıma..

Biz çizerken kendi coğrafyamızı
Meğer yağmurlar ne çok severmiş ayrılıkları
ardımız da iki kumru, iki serçe
Elma yiyen küçük kızlar birakmıştık.
sen yağmur yağarken dönmüştün arkanı...
bense şehrin güneşli yanına yürümüştüm...
Bir saz daha küsmüş ve
bir keman daha bükmüştü belini
Soğuk bir gündü...
biraz şarkı birazda türkü çıkardım cebimden
Bir de son yazdığım şiirle hüznümü bırakıp kapına
geçip gittim sokağından...
ne de olsa aşk sol yanı acıtır hep değil mi?
acı uzaktan da acıtır öğrendim işte..
Ne diyeyim..
öksüz kalsın bu sefer hüzün!

Bir tebessümde saklı sana biriktirdiklerim
Hala sana yazıyorum tükenmeden
Dilimde bir tek senin adın...
Sessiz kalıyor kimsesiz çığlıklarım
Çoğalt şimdi! ayazında kalan düşlerini
Çarmaha germeden..
Topla sevdanın kırıklarını
Ört üzerini!
üşümem! deme sakın!
Üşürsün!
Üşütür bu sevda..
Ciğerin yansa da
Buz gibidir teninde..

Her gece sen ağlıyorsun ellerimde ah dilsiz çocuk
kolları bağlı özgürlük,ne olur bana bir şiir yaz...
Ucu yapraklara değsin yorgun ilkbaharlara...
Sen beni dinle boşver sen bir şiir yaz
sabahlara sevda tutsun geceler
senin göğün kararırken,
güneşin yüzünü de yıkarız mısralarınla
Ben ıslak tütünlerimi sararım,
Sen kapatırsın şiirlerin gözlerini,
ağzı emzikli harflerle olmaz mı?
ninnisiz büyümez çocuklar hani.

Biraz cennet masalı olsa
bir parça anne ve biraz da yar kokusu
Sanki dünler daha yaşanımsıydı;
bugünler dünlerin kardeşi ben üvey öbürgün
kaldım mı şimdi zamana kaldım mı şimdi ortada...
bitmedi hala şiirim,gitmedi sensizligim..

Hepsi bir kenara;
bir çay getiren,ufacıkta olsa gülümseyen bir eşya bile yoktu ortalıkta ..
Ben öte alemin çocugu;sen bir yanı elma kırmızısıydın..
Şimdi hangi renktesin bilmiyorum.
Hiç rüzgarları tuttuğun,bulutları öptüğun olmuşmuydu?
Gökyüzu varken utanıyor insan haklısın.
Üstelik güneş akşama dek hiç uyumuyor.
O,yukardakiler var ya; o,yukardakiler hiç bitmiyorlar
güneşi bırak ay var, onu bırak yıldızlar var.

Hepsini bırak!
Sen varsın, ben varım, Biz varız...!
..

Nazlı Ekinci & Kadirhan Türkoğlu