İlk MertebeGafilliğin uykusunda Asılı kalmış bir kimlik... Narin dünyanın kara tozlu dert yumağında Adı çalınan gelecek Giyinmiş sadece kederlik. Soğuktur duvarlar Çıkmayan mürekkeplerle boyandığında Soğuktur asırlar Nümûnesi kalmayan yarınlarda Yürümez perdeler Derviş sakalsız dolaşırken adımlarla. Hain bir soruyla yürüyorken o kambur Zordur yarınlarla sevişmek Hal dermansız harflerin, virgülsüz dokunuşunda. Gece soygun eder asılı kalanı ya Çıplaklık sararken hayatsız kalan hayalleri İstemek zordur geriye Boraların yıktığı o ilk mertebeyi. |