Hıçkırık Travmasıdır Hayat
Gün ışığını esirgediğin saçlarında alaz ellerim
Dudağına düşen damlalarda dolaşırken sevilerim Bir menekşe kokusu sokulur ağlamaklı gölgemize Bir yudum su gibi muştuları içmektir an seninle... Kendi yalın manasına gücenmekmiş susmak Yazgılarla tükenen bir ömre iç dökmekmiş Manidar hayatımıza ağlamakmış susmak Sevinçlerimizi hüzünle kelepçelemekmiş… Yaslanınca o yorgun asasına asi yaşamın Derlenmemiş düşlerimiz kanar ellerimizde Sevilerimizin tüllerini okşar hazin rüzgâr Umutlar satarız aşkın uzak panayırlarında… Boşalır hüzün zembereği aniden yılların Yüreğimizde en çok sevgiliye şiirler üşür Yivli saatlerin zembereğini atarız denizlere Ruhumuzun eşkâlsiz serüven gongu vurur… Ayna ararız endamımıza, susar ah şarkılar Cemreler gecikir, yalancıdır artık baharlar Hıçkırık travmasıdır hayat, başlar rötarlar Çizilmiş bir plaktır aşk, cızırdadıkça paralar… Selahattin Yetgin |