Kar Üşüyor
Bak dinle !
Toprağın sesini dinle. Umut yanıyor derinliğinde Unutulmuş bir törenin dinginliğinde Açıyor ellerini bahar serinliğine Elleri beyaz,elleri yumuşak Ellerinde kar kokusu,kar ise gözden ırak. Sonrasız ve süregelen öncesizden Bir hasret duası yaslandığım şimdilerinden Öğütülmemiş, öğretilmemiş Bastırılmış ruhların biçimlerinden. Bak dinle ! Gün karanlığı yakıyor, ayaz donuyor Gecenin yırtık ağlarında Kutsal bir şölen dağ çiçeklerinin rengi Güz hüznünde düşen bir yaprak Bakıyor semaya ağlayarak Gözleri buğulu, gözleri ıslak Gözlerinde kar kokusu, kar ise gözden ırak. Dinle ! Dinle semanın yakarışını Arşı düğümlüyor ilkel sancısı Usulca çağlıyor Bir ırmağın türküsünde özgürlük. Sitemler isyankar Kelimeler firar Cefaların gidişinde dağınık düşlerin gizi. Dingin dalgaların sesinde tutuklu şımarık çocuk Öyle lal, öyle kör, öyle özgür. Sonsuzluğun sınırsız özleminde Kendine dilendiği tutku kanıyor Acılar dudağında uyuyor Dudağı mühür, dudağı çatlak Dudağında kar kokusu, kar ise gözden ırak. Bak dinle ! Dinle sessizliğinde sesini Şafağın gönül çelen kızıllığında gün ışığı. Ölüm ! Gidenlerden kalanlara Nefesin buğusu bir serçe naifliği, Üşür durur pencerede her sabah, Ölüm soluklu zaman. Bir seher vakti yalnızlığında Bin ah kokulu hayatın kırılgan yanı Yokluğun kar çiçeği ülkesinde ölüm Ölüm soğuk, ölüm yasak Ölümde kar kokusu, kar ise gözden ırak. Kar , üşüyor. Yüksel Beyocaktan |
Sesini duyuyorum
Gün karanlığı yakıyor, ayaz donuyor
Gecenin yırtık ağlarında...
Şu sözlerde ki ahenge bayıldım doğrusu.ne güzel duygular.ben söze neler yazarım...kutlarım değerli kaleminizi Yüksel hanım.selametle...