HAYATIN ÖCÜ
Hayat aldı öcünü,
Tuttu kolumdan, Çevirdi gülle misali, Ve fırlattı. Sapladı bir zalimin yüreğine, Öyle bir zalim ki; Anlamadı, Hissetmedi bile. Umursamadı, Ya da istemedi. Hayat aldı öcünü, Yıprattı attı. Satmak istedi satamadı, Alan olmadı... Ne yapar ki alan? Metelik etmez hasta yüreğim; Aciz bedenim, Sarhoş gözlerim, Anlam yüklü ama anlamsız sözlerim... Hayat aldı öcünü, Bir ceylan yavrusu gibi, Dolandırdı çöl çöl, Ama su veren olmadı. Bir çalı gibi ezdirdi, Bir bülbül gibi söyletti, Baykuş gibi uykusuz, Guk guk gibi evsiz bıraktı. Deniz yüzüne hasret, Bir fanus balığı gibi, Bir kuş misali, Bir yudum suda boğdu... VE HAYAT ALDI ÖCÜNÜ... |