ARUZ VE DENİZ-CE zor olmadı sana olan duygularımı kalıplarla yazmak denizim...


Yaban çiçekleri solgun, uzak dağın nefesi
Deniz arardı ruhum, buldu pek huzurlu sesi
Yürektedir bilirim sır, şair yazarsa şiir
Çağıldayan ve koşan bir kalem bilin cevahir

Eğilmeyen başı dik hep onurlu çokta zeki
Ne mutlu mesleği öğretme, çok değerli mevki
Koşuşturur durur iş ev çocukla birde sanat
Yürekli kız, duyarım marifetli pek hamarat


Yosun kokan yeşilin tonlarında çaldı keman
Çocuksu hal, lacivertimsi bir bakış ki, yaman
Deniz-ce masmavi bir derya, renklerin ne güzel
Özün sözün bilirim bir, bu kılar işte özel

Yaşıyla oynama “Savruk ve Küs” yakar da tütün
Taşar aşar, savurur, dur biraz düşün ol bütün
Sakinleşir birazdan, can olur canan, durulur
Döner de kendine elbet, yürek biraz burulur


Deniz-ce kurdu kitabın, kurar yazar ve çizer
Nobel ödüllü iyimser, bazen desende yeter
Deniz-ce halleri özgün, ve farklı işte yerin
Canım, gülüm bilesin yok ki başka bir benzerin

Me fâ i lün/fe i lâ tün/me fâ i lün/fe i lün