Hüzün yoldaşım oldu
Gülmeyi özlediğim zamanlar oldu
Bağırarak ağlamak istediğim gibi Güneşten nefret ettiğim çok oldu Geceler ise gözlerime mendil oldu Beni anlayanlar hep az oldu Anlamayanlar ise hep çoktu Gönlümün bir yanı hep çaresiz Bir yanıysa sadece umutlu Gecelere benzetmet istedim kendimi Güneşe inat karanlık ve pusla dolu Hüzün yoldaşım oldu zaman bir an durdu Yollar sadece hüzün ve kasvet dolu Bilmediğim bir yol değildi çıktığım bu yol Gözlerimden akan yaştı hıçkırıkla karıştırdığım Çaresizlik can ciğer kuzu sarması oldu bana Bir yanı yalnızlık ve bir yanı hüzünle dolu 21.02.2013 ertan ŞENGEL. |