Aşk denilen bir yalandı kendimizi kandırdığımız
Ve senelerce içinde bir anlam aradığımız
Sonunda öğrendik işte aşk diye bir şey yok diye
Bunca yıl boyunca kandırdık kendi kendimizi

Sonunda acı bir gerçek gibi vurdu yüzümüze
Aşk yalandı ve aşk adına söylenen bütün o sözler
Baharlarda aşık olunurdu ya ve aydınlanırdı hep o yüzler
Çiçek gibi açardı ve başlardı karşılıklı göz süzüşmeler

Bak şimdi parklara ve o anlatılan bahçelere
Sanki dönmüşler yalnızlar kıraathanesine
Dolmuşlar artık sevmeyenler yada terkedilenlerle
Sevgi namına bir iz kalmamış artık parklarda bile

Kandırdık mı yoksa kandırıldık mı onu bile bilmiyoruz diye
Hep birini bekledik gelirde bir gün elimizi tutar diye
Gözlerimize bakarda gerçekten seni seviyorum diye
Öğrendiğimiz tek şey aşk cümlesi dillerden bile silinmişti bir kere

Acı çekmek bile artık aşk cümlesiyle yan yana yazılmaz olmuş
Sevgi diye bir şey için bile kalpler yanıpta kavrulmayı unutmuş
Çiçekler sadece masalarda bir dekorasyon ürünü olarak durmuş
Aşk çok eski bir masalmış diyelim ama artık okuyanlar bile unutulmuş