O harfin hatırına
ben şimdi solumdan yanayım
geriye kalan ne varsa sağımda


Ara zaman ara ayrı
Ilık gök akıyor aramızdan
Bir yar anlığı sen
Bir şar alınganı ben

Kuşkulu yerinden düş salıyor şehir
Dal kırıkları can kıkırdağımdan
Ayrı ılık yağmur budağında ayrı bir susuş
Esmer yanım kirli çocuk halimden

Kirlendikçe
Göğün gözlerine çöp saplar
Bulaşırım yaşlarına
Ağlayışlarını severim göğün
Günah asarım her ağlayışına

Çocuk ellerim tasalanır bir den
Taş kırar kimsesizliğim
Gök susmaz kendimden bilirim
Ben üşürüm gök ağlar

Rüzgârın ahbabını iyi bilirim
Unutkan, çokluk ve zaman
Çöp saklar kollarında salar üstüme
Retinası devrilir fiillerimin
Bağrım dur der gök bana güler

Kahreder rengi
Yaması takı ve üryan bir yankı
O mavi kadın mahpustur avucuma
Eşlik ve gidişler adımlarımda başlar
Annem sualsiz gider

Kır saçlı adam olur sessizliğim
Adam yokluk kokar boylu boyunca
Yorgun bir zaman
Hediyedir artık uzak şuuruma
Elleri ve gözleri ter
Lastik pabucuyla
Babam gider

İki adımda bir paçalarıma takılır gözlerim
Gök akar üstüme mesafeler çekilir kendiliğinden
Avuç, kanal ve yol
Çocukluğu dolduruyorum
Misket büyüklüğündeki delik ceplere
Neden delikti pantolon cepleri

Yaşanmışlığın uyuyan gözleri
Aramızdaki ara zamanlara açıyor gözlerini
Ayrıntıyı kovalıyor kararlı bakışlarım
Kayıp sözlerimi alkışa tutuyorum
Ne çok gideni oluyor hayatın
Sırrını sırdaşıma söylemiyorum
Büyüyorum vakitsiz


Üç yaşam ırak bir sözcüğü boğuyor
Eski bir şiir damağımdan akıyor öyle
Türkü oluyor eskiyen şiir
Islığımla yâd ediyorum

Bir yama bir de gök ekiliyor tenime
Dizimin hamalı yarasını sarıyor

Vakit, Komşu ve kız
Esmer yüzünü sermiyor yüzüme
Gözlerim yamanın ahbaplığında
Ceplerime saklıyorum düşleri
Avuçlarını açmıyor çocukluk
Küs barakalar giydiriyorum şehre


Çöpü sapanıma salıyorum göğün gözleri ürküyor
Birden delik ceplerime topluyorum ağlayışları
Düşeliyorum susalıyorum
Derin bir ısırık alıp gülüşlerimden
Kusuyorum

Parmak ucu ve ten üşümelerime saklı
Günahlarımı ovalıyorum

Paçalarıma tutunuyor ıslak düşler
Her kavgada göğe bulaştım diyorum
Kararıp oynamıyor benimle
Göğün grisinden düşen bir damlaya özenip
Kız komşusu oluyor gidişlerin

Her büküldüğünde
Düşüyorsun kirpiklerimden
Paçalarım ağlıyor

Soruyorum
Bu nasıl bir ayak gücüdür çocukluktan bu güne yol alan/küskün
Bu nasıl bir zihin gücüdür çocukluktaki esmer kızın gözlerini anımsatan/üzgün

Ellerimi çocukluğun ceplerine her sokuşumda
Isırık almış bir mavi çıldırıyor
Ağlıyor ağlatıyor üstelik
Hangi çocuk çöp sapladı diye bakınıyor gözlerim
Oyuna eşlik ediyorum bir süre
Ceplerime düş doluyor

Taşıyor ağlayışlarım
Çocukluğun düş işçisi uyanıyor ıslak paçalarımdan
Göğe bakıyorum gök oynamıyorum benimle
Çocuğa mı çocukluğa mı özlemim bilmiyorum
Büyüyorum delik ceplerimden çürüyor düşünceler
Solumun çocuğu düşüyor. ..