KAFESKafesin biri, kuş aramaya gitti Franz Kafka Ne zamanlar yaşamıştı kafes Özgürlüğün kendi alanı saydığı parmaklıkların içi Uçuşmuştu kuşları Şakımışlardı Küçükler büyümüş Terk etmişlerdi onu Ve şimdilerde kimsesi kalmamıştı Sessiz Tozlanmıştı da biraz Kilidide paslı Kapılar ise sımsıkı kapalı Bir kuş lazımdı, tüneyecek içinde Şakıyacak Neşelendirecek Görkemli günlerine döndürecek Üşüyordu kafes Kuşkuluydu tüm üşümelerinden Ve cesaretsizdi paslı kapılarını açmaya Korkuyordu belki de Mavi bir kuş kondu tepesine Çırptı kanatlarını Arındı tozlarından Paslı kapı açılmadı faydasız Özgürlüğünü bile fedaya hazırdı halbu ki Ne mutlu olacaklardı ikisi Kuş uçtu gitti Kafes başka kuşlar arar şimdi Tozlarından arındıracak Ama içeriye girmeyecek Açmak lazım o kapıyı Yağlamak, bakım lazım Yakında kafeste çürüyecek.. |
ENFESTİ :))
saygılarımla..