elais XIbu şiir matem kuşanmayacak ağız dolusu söyleyeceğim yeri göğü inleterek elais seni seviyorum... bu kasaba durdukca var oldukca bu koca dağ bu sevda yaşayacak kasaba meyhanesinde o şarkıyı çaldıkca her bahar kasabanın avlularının duvar diplerinde fesleğenler açtıkça bu kocadağın yamacında al beyaz gelincikler tel tel salındıkca pencere önünde begonyanın pembeleri bitip tükenmedikçe ben ölmedikçe balım bu sevda ölmeyecek elais... bahçede deli deli esen rüzgarlarla göksuda ay kırıntısı deli seğirtmesi yakamozlarla kara derili bu denizin üvey çocukları gök kanatlı martılarla bağıra çağıra pervasızca söyleyeceğim elais... seni seviyorum... bıkıp usanmadan adını adımın yanına yazacağım kumsala kocaman harflerle... yağmur yağmur sen yağacağım bu kasabanın dar patikalarına çıkmazlarına çamurlara belenip sen kokacağım sen elais... her gece bal damlası gözlerindeki o gök kuşağı sevincleri kucak kucak sereceğim sen kokan gök yüzüne sen diye... elais sensiz soluksuz nefessizsem nem varsa yitirmişsem yokluğunda kalabalıklarda kaybolmuşsam bil ki bir yudum nefes bir damla kan bir tutam masum gülüşüm sende... HASAN ODABAŞI |