Umrumda mı Sanıyorsun?
-masumdu gülüşün
enaz sesinin tınısı kadar oysa gözlerin alabildiğine günahkar...- umrumda mı sanıyorsun? bahar gelmemiş, açmamış çiçekler daha umrumda mı? akşamları boşalan sokaklar saçaklara tüneyen kuşlar solgun sokak lambaları ben hep oturup, seni o lanet masumluğuna tutulup kalan yüreğimi çocukluktan kalma yaralarımı sardığın günlerimi ben hep seni beni yangınlara salan gülüşlerini düşünüyorum... |
aslında bu nick dikkatimi çektiği için şiirinizi okudum.. bu aralar okuduğum bir kitabın 'beni etkileyen' baş kahramanın adı da zeze idi.. (Jose Mauro De Vasconcelos - Şeker Portakalı)
Neyse; şiire geleyim..
Fazlasıyla serbest ve yalın kalmış sanki...
Yine duygular kendini hissettirdi..
Sevgiler...