Bu şubat altıncı yılına girdik, yokluğunun acı ve sancısını gün geçtik daha katmerlenmiş bir şekliyle hissettiğimiz babamızın aramızdan ayrılışının.... bazen öyle ihtiyacınız oluyor ki yaslanacağınız ve arkanızda karlı dağ gibi durduğunu sandığınz birinin(babanızın) olmasına..hal böyleyken unutmak mümkün mü aradan kaç yıl geçerse geçsin..hele hele bir babaysa bu..mümkün mü..allah rahmetinden peygamber şefaatinden esirgemesin demekten başka ne gelir ki elden..

Mevsim takvimlerde kış , aylardan şubat
Şubatın on altısı yani
Bu sene gene hatırladık be babacığım seni
Daha dün gibi duruyor hatıran ve hayalin
Unutmak ne mümkün..
Elde değil , unutulmuyor ki

Rakamların hiç önemi yok artık
Yokluğunun bu kadar kıymetleneceğini
Varlığında bilememiştik doğrusu
Hatta her birimizin hayatını bu kadar etkileyeceğini de

Elbette yoktan var olduysa
Var olanda yok olacak doğası gereği

Demem o ki yani
Yok olurken beklenmedik bir hayat
Gün yine doğuyor
Gül yine açıyor biten bir ömre inat

Kimse değiştiremiyor bu kanunu
O kanun ki tanrı buyruğu
Yaratandan başka kimseden emir almıyor tabiat
Doğru olan da bu elbet

Aslında hüznümüz ve de üzüntümüz
Ne biten bir güne
Nede zamansız biten bir ömrün acısına

Yani demem o ki;
İnsanoğlunun çaresizliğine
Başlamadan biten bir hayata

Ve henüz yaşanmamış nice umudun sancısına

Daha çok da
Mutluluğu henüz tatmamış bir sevdaya öykünürüz

Yani bu manada
Hani deseler de ;
“acı patlıcanı kırağı çalmaz..” diye

Yok yok vallahi
Hiçte öyle değilmiş madalyonun diğer yüzü

Yaşananları görüyor da insan
Acı patlıcanı da ,
Henüz açmakta olan tatlı canı da
Öyle bir çalıyor ki zaman denen cadı
Ne sevgisi kalıyor vefasızın
Nede sevgisinin o doyulmaz tadı

Hani zemheride dona çekmiş ayaz misali
Bir varmış bir yokmuş olurken yaşananlar
Sabahın seherinde gün görmüş kırağı sanki

Ecel denen murat öyle bir alıyor ki
Ateş düştüğü yeri
Ama acısı her yeri yakıyor inan

Sen istediğin kadar saçını başını yol
İstediğin kadar feryadı figan eyle
“ Ecel gelmiş can mı dayanır..” misali
Anlayacağın Azrail in akrabası olmuyor yani

Öyle ki umurunda değil sevdiğin, sevildiğin
Ne soruyor kimi kimsesi var mı
Ne bakıyor alınan can kız mı oğlan mı

Camide o son dua yeri musalla taşına
Ve bakmadan genç ihtiyar yaşına
Ağıt ve acı içinde koyuyorlar da bedeni
Ve soruyor ya hoca efendi;

“Hakkınızı helal ediyor musunuz mevtaya..”
Adet üzere el cevap
Helal olsun…helal olsun

Sonra omuzlarda salaca
Tutuluyor kabristan yolu tüm sevenlerce

Kabristanda taze toprak bir mezar
Mezarın etrafı ana baba eş dostla dolar

Baş ucuna dikiliyor da bir taş
Günah ve sevaplarıyla baş başa
Bırakıp dönüyor tüm sevenler
Dönüyor oğul kız, bacı kardeş

Alıyor ve vermiyor üstelik
Aldıklarını o kara toprak denen höllük

Saçını başını yolman
Yanman yakılman nafile
Ne giden geri geliyor bunca yıl
Nede gelen direniyor gitmemek için ölüme

KAŞİF KANİ ERTÜRK