2
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1328
Okunma
YURDUMUN KADINI
hilal kaş üstüne yaşlar iniyor
dur ağlama bacım Elifler bitmez
gönülden doğan nur yüze siniyor
o asil kimliktir zeynepler yitmez.
anadır, bacıdır nur yüzlü yardır
gülşende açan gül kopmayan daldır
sevda ile yanan gönüle kardır
toplasan da yabanı bir ayşe etmez.
işlendi elinde edebim nakış
iner nazar yere süzse kem bakış
o olmadan kalpler sanki olur kış
mehmedimin evi, zehrasız tütmez.
gönüller bir harman sevdalar yatar
deryayı ummandır kederler yutar
bir evlat bir de yar gözünde tüter
gelen ölüm olsa fatmasız gitmez.
delikanlım onsuz kalır da öksüz
kırılır dalları kalır da köksüz
çalınmış hazine kalmış da yüksüz
yıllardır yüreği hat’çesiz atmaz.
5.0
100% (1)