Yaşanmış Gün Temaşası
Hava kararıyor yine sessizce, yavaştan
Hüzünlerin habercisidir bu kızıl karanlık Olmuyor gündüzlerim sensiz aydınlık Güneş bile üzgün, bak siniyor yamaçtan Garip bir sessizlik çöküyor çınarın dallarına Soruyorlar halimi, konuşmadan enikonu Görüyorlar bendeki garip, hazin sonu Sarıyorlar yeşil vefalı kollarına Gece süsü yıldızlar bir bir yok oluyor Terk edişinle kayboluyor Çoban Yıldızı Vefalı dostum, onun da vardır gönül hırsızı Kim bilir ışıkları hangi gönüle sarkıyor Acısıdır sensizlik yaşanmış gün karmaşasının Senle olunan anlara özlem duyar bu çile Derdin beni kül edip söndürse bile Ver hesabını artık, yaşanmış gün temaşasının. A. Kaan Özer |