Koskocaman bir yalanken her şey;
Gerçekleri bulmaya çalışırım aslında..
Herkesin bir yaşanmışlığı ve unutmaya çalışmışlığı vardır birşeyleri..
Herkes koşar adım giderken yalnızlığa;
Bir yerden sonra şikayet eder;
Olduğu gibi görünüp kalabalık ortasında yalnız kalmaktan..

Kısacası yalnızlığı sevmiyorum..
CAN’ın olmayı severdim ve;
Canında canan olmayı işte..

Her giden bir parça götürmüş olsa da yüreğimden..
Sana yine dokunamadılar işte,
Sen yine en derinlerde kaldın..
Ve ben birkez daha yandım ,
Yüreğimin en yalnız yerinden..

Aslında her defasında yüreğimde koparılan düşlere,
Düğüm atmaktan yoruldum..
Ve her dafasında o düğümlere takılıp dizlerimi parçalamaktan,
Yüreğimi ağlatmaktan yoruldum..
Kurtulamadım işte geçmişin CAN acılarından..
Bu yüzden birkez daha yandım;
En fazlasından..

Geçmeyen her acının bir yarası var yüreğimde..
Kabuk bağlamış CAN yakıyor sadece..
Olduğum yerde çakılıp kaldım gittiğinden beri..
Hançer gibi saplanmış beynimin her köşesine ihanetin..
Yıllarım kaldı sende..
Ve sen öl..
Aldığın her nefeste..

Koskocaman yüreğimi heba ettim yollarına..
Ve şimdi sokaklar kadar yalnızım..
Bağırsan fırtına olurum sözcüklerinde..
Sağır ederim yüreğinin odacıklarını..
Ve her adım attıkça sızlatırım vicdanını..

Yok oluyorum her defasında işte,
Seni yok etmeye çalıştıkça..
’İyiyim ben merak etme’ desemde sakın inanma..
Her gün isyanım sana,
Yokluğum sana,
Beddua’M AH’ım sana,
Ve uykusuzluğum sana..

Her beddua’mda hüzün yağıyor bu şehre göz kapaklarımdan..
En büyük matemisin bedenimin..
Acı veriyor bugünü yaşamak,
Ve ayrılığın kırık dökük sandalında kaybolup gitmek..
Yenildim işte..
İhanetin karası gözlerine yenildim..
Öldüm..
Yine gamzende gömüldüm..

Nereye savurup attın beni,
Başkalarını mutlu edeceğim diye..
Köle ettin yalnızlığıma beni..
Dert açtın işte dertsiz başıma..
Ve ben gözlerinin önünde kaybolup gidiyorum,
Sen hala aldatıyorsun beni başka gülüşlerde..




Keziban KARAHAL/12.02.2013/14:14