T'oz
yüzünü üflüyorum su uya
aralık duran yakamozlar su(u)yan hızla düş örmelisin hızla örümcek çevikliğinde saatte yüz kilometreye suyun kaynama derecesine çıkacak kalbin yalnızlığını dumana katacaksın bilerek yaşam yetişmeyen parmak aralarım olduğunu (yol toprak) yüzümü eskitiyorum ateş tee gözlerim, mor kıvılcım ateş/ten usulca ayrılıktan ürkmelisin usulca eklemlerine vuran karınca ağrısını belkemiğine inen yoksunluk sancısını hissetmeye elverişli olacak bedenin gün ışığında yakacaksın eski zerrelerini bilerek göğsüme asılı tırnak uçlarım olduğunu (iz toprak bilmem) T’ ekledim şiire azıttı astımım |
tozu dumana katmışın :)
şahaneydi yine yak/ışıklı
tebrikler