ÜŞÜYEN MEKTUPYürek kıyısına vuran, dilsiz kelimeler son nefeslerini de tüketmişler. Kalem yazıyor yazmasına da neden üşüyüp titremekde bu kağıt? Soyunmuş sözcükler, sivrilen bir kılıç olmuş sitemiyle. Parmaklarımdan tutuyor sımsıkı düşmekten korkuyorlar, ya batarda acıtırsa yüreğime hapsolmuş o mahsun gözlerini O yüzden hep üstü kapalı sözcükler seçiyorum. Bu kezde, siyahi bir semai çalıyor geceye. Havada bir kaç kızgın bulut. Eski aşklar yanmış, külleriyse savrulmuş ve kayıp. ışıksız bir şehir kadar karanlık, ölü ruhlu insanlar... denizden istifa/da martılar. Zaman diyorum Sevgili, zaman... masumiyeti mi süpürmüş o hep gülümseyen gözlerinden? Karanlıklara mı yol almış, zamansız bir tünele? kanatlarıma taktığın a ş k.... düşüyor mu usul usul ellerimden? Sana yazılan mektuplarım üşümüş, Kurumuş güller sensizlikden. Boynu bükük, hep bir yanı öksüz kalmış beklemek... Resimler çevirmişler yüzlerini esmer bir bakış kalmış geriye, bir de özlemenin koynunda vurulan dudakları yırtılmış,üşüyen bir kaç mektup. Bahargülleri. |