Demek ayırt edebileceğini sanı/yorsun..büyümüşlüğünü-çocukluğundan..cehennemi cennetten ki mavi gökleri ayıklayıp hüzünden..çiğ tanesi gibi düşürmek için yürek goncana...

peki

ayırt edebilir misin göz alabildiğine yeşile kesik bir tarlayı soğuk buz gibi çelik raylardan..peçenin ardından sana hasret bir gülüşü yakalayabilir misin sevgi tadında ki sevdalarının yerine hayalet/leri koymaya zorlamışken sen-seni...

hadi

yürek yangınlarının yerine ağaçları..arzu sıcaklığının yerine serin bir meltemi..monoton bir rahatlık yerine değişimi getir ve kendinle yaptığın savaşın içinde bir eyleme katılmayı dene sorgusuz...

misal

kuşumuz vardı ya hani yüreğimizdeki özgürlüğün sembolü/empati derinliğinde kafesteki liderlik rolüne soyun/hadi kuş ol ve tenin aksın derinden devamında kanatlan...

biz

iki yitik ruh olalım engin maviliklerde uçan..geçmişin dehlizlerine düşüp çocukluğumuzu aşındırarak ne bulduk ki aynı eski kokuları sineye çekip aynı topraklarda kaç kösele daha eskiteceğiz ve eksilteceğiz avucumuzda kalan bir parça beni...

oysa ki

sana çok şey söylemek geliyor içimden/ama susmak oluyor bana düşen
susmasan ve gitsen üzüleceğim
susmasam ve kendime yenik düşsem delireceğim
susmasam ve işte böyle şeyler söylesem kendimle çelişeceğim
sus/masam
ne hayalim dillenecek susmasam ne gerçeğim beni bulacak
sen/susma!
dinlemek adına dillendirme kelimelerimi ki
keşke susmasaydın
keşke sussaydım
keşke kuş olsaydın
olsaydım
yanımda olsaydın
keşke
kuş/um olsaydın
ve
keşke

.
.




(...)