Tüm zamanlar sen dolmakta ruhuma despinida
ölümü içtim despinida iliklerime kadar
üşüdüm yalnızlığın da dondurucu yalnızlığına astım ruhumu dondum despinida dondum aç bana ruhunu kuş gibi çırpınan yüreğine yaslanmak istiyorum acılarını silmek istiyorum gözlerinden ruhuna dolmak istiyorum despinida azat et tüm kusurları öptüğüm yerde gamzen gül açtı yeniden bak yüreğimin aynasına yalnızlığının ürküntüsü var sıyır despinida yalnızlığını öyle bir resim çiz ki bana seni anlatsın yalın sade despinida acıların gri rengini ayıkla soluğun sin ve ruhun dolsun despinida ve tebbesümün kırılmasın yüreğin gibi haydi uzat ruhunu dudaklarıma vakit geldi tüm zamanlar sen dolmakta ruhuma despinida haydi bekleme beni zamanın fanusunda azat et ruhunu hür kal aşkın kollarında despinida seni bekliyorum sakın sen de beni kendin gibi unutma yalnızlığında despinida sakın unutma mahmudiye düzkaya |
acılarını silmek istiyorum gözlerinden
ruhuna dolmak istiyorum despinida
azat et tüm kusurları
öptüğüm yerde gamzen gül açtı yeniden
bak yüreğimin aynasına
yalnızlığının ürküntüsü var
sıyır despinida yalnızlığını