YUSUF YÜZLÜ YİĞİTLER
Aylardan Eylüldü.
Mevsim Sonbahar. Gittin,dönemedin bir türlü. Allah davası demiştin. Yeminler etmiştin. Bayrak, Kur’an üstüne. Sonbahardı mevsim. Yapraklar, sarıya dönmüştü. Gittin, dönmedin. O yıl kış erken geldi. Serçeler konmuştu, Elektrik tellerine. Üşüyordu serçeler. Sen üşüyordun hücrende. Bu kaçıncı fasıldı, Unutmuştun saymayı. Yaraların sızlıyordu. Sen üşüyordun. Acıyordun işkencecilerine. Hücren, medrese, Gül bahçesi olmuştu. Sen asrın Yusuf’u, Yusuf yüzlüsü. Soyluydu duruşun Bir bozkurt gibi. Baş eğdiremediler sana, Yiğitçe direndin. Avluda voltaların, Yürüdün Kürşad’ca Ardında kırk çerin. Ve, yağlı urgan boynunda, Kendin vurdun, İskemleye tekmeyi. Son kelam, Allahu ekber. Sen ölmedin. Dar ağcındaki sen değilsin. Artık, mevsim kıştı. Serçeler elektrik tellerinde, Donarak öldüler. Sen uçmağa vardın. SİVAS 2013 |
SON DERECE ETKİLEYİCİ BİR ESER
KUTLARIM