GECEYİ VURDULAR
Geceyi böldü sesler,
Yarıldı karanlıklar. Uyandı, yalnız adam, Çoğaldı karanlıklar. Karanlık tuzak kurdu, Korku, geceyi vurdu. Ağladı yalnız adam, Geceyi seviyordu. Duvar taş, duvar sağır, Kahır üstüne kahır. Haykırdı yalnız adam. Kulaklar oldu sağır. Zaman çığlık çığlığa, Uzandı geleceğe. Uyudu yalnız adam, Ve çözüldü bilmece. Fikret DUMAN |