KADINSI SANCILARŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bu şiirimi; yüreğimin en derin iç sesiyle, tüm KADINLARA ithaf ediyorum.
KADINSI SANCILAR
Müptelâsı olduğum tütün kadar içli İçişim… Sırrına vâki olduğum hayatın meşkinde Yudumca Gözlerinin ahûsunda kayboluşum Kitaplar üstünden geçiyorum Ağır, aksak… Yumulu bakışlarımın, his kaybında kalp atışlarım Yalın ve yorgun… Sözler dolusu Lehçeme biriktirdiğim Geçmişten gelen Dili uyumsuz Mutluluğu susuz Ah! ölesi bir yozluk ki Doğumsal yara Bacakların arasından yükselen Direnişi köklü Mücadelesi kendine hain Kadın bedeninde can bulmuş İlk soluğunun nezdinde Nefsinin babaerkiliğinde Yatıyor ilk tekme Bütün morlukları yürekten Ten çürüklerinden ötelenmiş Gerçekliğinde ruh eziklerinin Kederin etekleridir savrulan, uçuşan Beden de… Nasıl da kanıyorsun Bir çift sözün nezâketine Fıtrâtının bağışlayıcılığında Kucak açışların Dizlerine yattığım yangının Orta yerindedir Ciğerlerimin kavruluşu Ve bir aşkın yüksekliğinden düşüşüm Uyan! Havva kızı Göğsüne isabet eden okun ucunda Isırdığın elmanın yarısı, yazgısı Kadercilik oynamayı bırak! Kabülünde değilsin Sol kaburgadan yaratıldığının Dibi ateşlenmiş kirpiklerinin acısında Damla damla kan yaşın Kulaklarının duyduğu, cerâhatli şiddetin sancısında Harf harf söz yaşın Günler buruk Ümitsiz… Katarlarında Güneş’in Nasıl bir çiçeksin? Dikenlerin seni korumaktan aciz Uzanıverseler, daha değmeden dökülecek yaprakların Kırılacak dalın Dinle! Kadın Tahran’ın dar sokaklarında Öldürülmüş çocukluğun Ergenliğinin üzerine giydirilmiş Kadınsı, acı bir tebessüm Sokak oyunlarındayken çağın Çocuk doğurmuş bedenin Ah! küçük kadın Ezilmiş aklın Esârete yatırılmış düşüncelerin ızdırabında Düşlerinin düşürülmüş dölü Çığlığında sükûtunun Yokluğunda öksüz şefkatin Yetim sözler mi salladın beşiğin de? Hayallerini büyüttün Konuş! Kadın Zamanın gerisine uzanıyor ellerim Ar, namus şeytanlarının leş kokulu nefesinde Kirleniyor kalemim Başında toplanmış saçlarının figanında Ağlıyor mürekkebim Göbeğinin kesildiği Harabe yalnızlıkta evin Kuşak atlamıyor duvarlar Ne de yoz kafalar Derin ninnilerde dilleniyor isyanın Tanrı’ya sesleniyorsun Artık, duyulmuyor sanıyorsun ah’ın Cinsini ezen zihniyetin Kör kuyularında çırpınışların Tek tesellin Yarının çocuklarına… Gözlerinin ışıttığı bir aydınlığın Uyanacağına olan inancın İnancın Kadın! 29.01.2013 NURGÜL OCAK |