SÖZCÜKLERİMİN İDAM GÜNCESİSÖZCÜKLERİMİN İDAM GÜNCESİ Değişimin çarkında insanoğlu Kentlerin yüzünde yüz bulmuş Ağı nefesler, bal diller Hümanistler, hainler… Yozlar, enteller… Dönüyor saat Parmaklarım arasından süzülüyor kum Darp edilmiş bir umudun, tozlu yollarında İsyanın bayrağı dalgalanıyor hayata! Kısıtlı beyinler Küflü bakışlar Kemikleşmiş bütün zihinler Kıkırdaklarımdan sızlıyorum Duydukça… Kirpiklerimden sancıyorum Gördükçe… Bileklerimin nabzında atıyor Sözlerim… Ensemi öpen acının Saç diplerimde, büyüyüşü gibi Urlanmış sâhtelikler Hesapsızca… Usturaya vurma cesaretinde, acıyı Kökünden kurutma arzusunda Bir ömür dazlak kalmayı göze alarak Parmaklarımın hissiz çığlığında Kızıla yatmış gün batımı Kabuk bağlamaktan aciz yaralarımsa, aşktan Vebalı dokunduğum tüm kalemler Sorgusunda yazdıklarımın İdama sehpa kılınmış göğsüm Çarpıntısında son dileğim Ayaklarımı yerden mi kesmiş? Ölümün ince ipi… Çürümüş ömür gibi Koptuğu yerden kapkara Düşüğünde, gözümdeki ceninin Kan b/ağladım idama. 25.01.2013 22:45 NURGÜL OCAK |
Ülkem ve sitede gözlemim şu ki değişim isteyenler de tıpkı değişime karşı olanlar gibi ezberleri yaşamakta ve bu ezberlerini birbirine dayatmaktadır...
Düşündüren kendi adıma nefsimi yoklamama yarayan bir şiir okuttunuz, teşekkürler..
Selam ve saygı ile...
Güneri Yıldız tarafından 2/2/2013 5:52:24 PM zamanında düzenlenmiştir.