İstanbul Sabahları
Bir anneden ninni dinler gibi,
Beşikte sallanır gibi usulca, Bir şilep geçmişti o sabah boğazdan. İçinde uzak annelerin çocukları, Büyümüşlerdi. Her şehirden geçerken adetti, Selamlardı Kaptan şehri, Adı Vasilis’ti. O gece uyumamışım aklımda sen, Sokağınızdan geçmişim, Islık öttürerek serseri gibi, Bir cigara mesafesi yürümüşüm. Sahile inmişim. Koca şehrin sabahında, Bir çift misketi andıran, Küçük, Gözlerini düşürmüşüm aklıma, Toza, çamura bulaşmış çocukluğumun, Mutluluğunu duymuşum. Şubat 2013 Mehmet Koçal |