Ben sana gelemedim ki,
Nasıl geç kalmış olayım.
Hem adresin yoktu.
Yeni taşınmışsın duydum.
Üçüncü katmış,
Odan bir ilkokula bakarmış,
Zil çaldımı,
Çocuklar oyuna çıkarmış.
Her zaman ki gamzelerinle,
İzlermişsin öyle.

Adresin yoktu,
Çiçek yollayamadım kusura bakma.
Oysaki konuşmuştum ablayla,
Sıska bir delikanlı vardı dükkanında,
Yardım edecekti bana.
Tüm merdivenlerin gül olacaktı.
Kızacaktın yine sen.
Deli diyecek miydin acaba?

Bana kızdığın zamanların hayali,
Her an’ın tatlı bir tebessümdür bana.
Şimdi,
Dokunduğun her şeyde parmak izlerini arar gibi,
Az önce buradan geçmiş olmanın hüzünle karışık sevinci.
Gülüşünden bir parça düşürmüş olabileceğinin beklentisi.
Tadı damağında kalmış bir meyve gibi,
Çok tanıdık, ama her seferinde yeniden tanışır gibi.

Ağustos 2013,
Mehmet Koçal