Yüzü Tıraşlı Ozan
Öyle yağmur birden bastırınca sığınmıştım,
Nerden bilebilirdim ki? Balkonuna çıkıp silkelemeseydin o örtüyü, Görmeyecektim seni. Oysaki tanımadın beni, Öyle ya yüzüm tıraşlı. Bilmiyorsun tabi, İşe başladım bir mecmuada. Patron tıraş olun kravat takın diyor. Bir şair (bozması) tıraş olmaz dedimse de. Dinletemedim. Adam gibi bir işin olsun derdin hep. İşim oldu da, adam olamadım pek! Öyle ya, tepemdeki balkonda değil de, Yanımda olurdun hep. Şimdi tıraş değil teni acıtan, Ateş değdirsen de almaz ya hani, neyse. Her bir yanına izlerini bıraktığın bu evde, Sensizliğin dayanılmaz ağırlığı. Şimdi kapı çalsa, Sen gelsen. Ocak 2012 Mehmet Koçal |