GÜLCE -MAL- BEYANI
Gülcemal vurmadı
İncecik gülüşünden çocukları Cemal Süreya vurdu Bir karışıklık var, isim karışıklığı Çakmak çalıyor dediler, Gülcemal Edebiyat Koop.’ da İnanamadım duyduğuma Anlamak için işin aslını Koydum bir adet çakar çakmaz yanarından -oturduğu masaya Çakmak fingirdekti Duymuştu ününü Gülcemal’in Tekil bir yalnızlıktan kurtulmak ister gibi Kaşla göz arasında, cebine girdi Gülcemal çalmadı Bunu söyleyen, adam değil; Bir şair bana da düşmanım diyen Söz şairden açılmışken “Şair olmak kıç ister” diyor Can baba Ben gülcemal’in suçunu da, Kıçını da görmedim. İkisi de pek belli olmaz dışardan Gelgelelim şairliğine kalıbımı basarım Ustasıdır imgenin, yalan değil. Biraz yanık, hafif ağlak bir sesle Ürkek bir dil arası Tek tek ve titrek okur şiiri. Kadınlardır ihtisaslı işi Ara sıra da diş çeker Kırılan yerinden kanar dokunduğu dişler Örgütlü adamdır Gülcemal Canı sevişmek istedimi, baharı örgütler Bunu da ulu orta söyler. Haklı elbet Sevişmek güzel şey… Kelebek gibidir Gülcemal Ne zaman sevse, rüzgara konar Abazan kalsa şiire soyunur Pencereden ay girse koynuna alır Martının kanadına çizer kendini Çalkalanıp durur sabaha kadar Çerçevesine sığmaz; Kandırıp yetmişindeki Ahmet Necdet’i Fingirdek bir baharın koynuna sokar Yufka yüreklidir Gülcemal Bakmayın Koop. da masum olduğuna Ben Gülcemal’in ne mal olduğunu bilirim Koministtir, devrimcidir, eski tüfektir Üstelik bir de korkaktır, Bunu kendi söyledi. Rakısal reaksiyonlarla kabarır mayası Uçurumdaki kuştur, gözler ağaç dallarını Gün ışığını saklar içinde Yorgundur durgun ırmaklar gibi… Hüseyin Çelikten. H/Ç Edebiyat Koop. / İstanbul / 01. Şubat. 2007 |
tebrikler kaleme