İlmik
Kürekleri kayıp bir sandalcıyım
Söndürmeye çalıştığım Ateşten denizde Gözyaşlarım çare olur zannetim Yavaş yavaş batarken Oysa sadece ayaklarım ıslanmış Islanmışta görememişim Boynumdaki ilmikten Saçlarının örttüğü özlem dolu Günü gecesi kayıp Takvimleri silinmiş şehrine Tozlu bir yoldan gelmişim Ardımda fırtına bulutları Geçmişin sesleri gürlerken Elim ayağım titremiş Günbatımı gözlerinde İmkansızın yansıdığı yüzünde yorulmuşum Açsan ya kollarını Ateşten bir deniz Hasret yangınında bir orman Güneşleri getirdim Yüreğindeki kışa Yetinmezsen al şu kalbimi As o engin ufkuna yüreğinin Boynumdaki ilmikle... |