Yıldız
Olup geçsem
Kendi galaksimden
Işıklarım bir adım önde
Ben koca bir kainat içinden
Giderken görsem ne varsa içimden
Yada bir yaprak misali bir mevsimlik salınım
Sonbaharı beklerken, gün batımında düşsem yere
Toprakla buluşsa bedenim, kuruyan yaprak gibi olduğu yere
Ruhum durulsa durulsa ne kadar ağırlık varsa üstünden atsa
Uçsuz
Buçaksız
Okyanusda
Açılsam
Olabildiğince
Geniş
Kendi
İçimde
Büyüyen
Düşen çığ gibi, yuvarlansam burdan öteye, neyim varsa ne kadar azsam...
Gece kaplarken bütün benliğimi gökyüzünde göz kırpan yıldızım
Bir an olsun göster yüzünü bana, içim aydın olsun
Nasıl bir fırtına bu Allah’ım durmuyor
Dalga dalga olmuşum,
Köpük köpük kaybolmakta hatıram, her an düşlerim buğulanmakta, sızmakta beynimden, geriye kalan üç beş düşüncem.

(Ocak 2013 İstanbul)