Kanatlan Yüreğim
Büyük yolculuğun en başındayım
Azığım yanımda bir çıkın umut Dağlara doğru yürür giderim Kalbimin fermanı elimde benim. Yalçın dağlar yol verin geçem Varacak hedefim olmalı şimdi Durunca bozulan su gibiyim Akıp yarime varmalı şimdi. Geriye dönüp bakmıyorum Yüreğime ektim tüm çiçekleri Büyüsün adım adım iman renkleri Dağların ardına yürüyorum ben. İnsan kalabalıkları içinden Sıyrılıp geçen bir garibim Soranım yok neden niçindir gidiş Karşıma geçip duranım yok. Bulut bulut gözlerimde nem oldu Ayaklarım ağrıdı içim sızladı Yanımda aradığım bir gonca güldü, Açmadan solan yine o oldu. Bir ağaç gölgesi gibi şu ömür Gelip geçen nice yolcular olur Haydi toplan garip derviş sen hele Bir gün yüreğine el veren olur. Rabbim koma beni garip ellerde Yüküm ağır gönlüm yorgun bu yerde Bırakma garip kulunu kendi haline Kendini Sana şikayet eden yine o olur. (Ocak 2011 İstanbul) |