I.

suyun döşüne oturdu bir suna
ud sesiyle yudu kendini ilkel bir zaman
taradıkça saçları ayçadır arşlanan taraça
göğsünde kibele emziriyor bir tanrıça
tarih ellerimde kanatlanmaya alışan rengi sütçül bango


cevaz bir sızı harçerli yüreğimde
aşk dilimde mecaz bir dua
hicaz bağrımda ağlıyor yusuf yüzlü çocuklar


II.


oğul dedi şuracığımda anam
ol bakır rengi işlemeli
karanfil ve zencefil mendil
dedi emanetti getir sure-i tahrim’den
toprağı bir teyemmümlük vaktla


bir doğulu kız ağlaşır gözlerimle


kalay bir tasta pişer
ana kokulu tarhana çorban
oğul/otu serpele maraz sineme


hangi dilde büyür şimdi
kürdi yarayla avunan karanfil



III.

ve
zümrüt hırçınlığında
ten nehrim’i dalgalandırdı rüzgâr
bir ökçelik korkuyla attı yüreğim
örselenmiş mezar taşı gibi uzandı
dizlerimin ucunda sonra anam


henüz
kozadan çıkmış mor kelebekler gibi
uçamadan hebâ edildi çocuklar


IV.

korkuyla kılıç kalkan savaşıp
ansızın kendime sarıldım