ÇOK YORGUNUM...
sessizliğime sığındığımda,
öfkemin tüm hallerini yaşadım. hiç bitmeyeceğini bildiğim, bilmem kaç gecede... biliyorum; o karanlıklardaki gölgen de bir yalan! arsızca o gülüşlerimin ardına gizlenen, ağlamalarım gibi bir o kadar da gerçek..! kulaklarımı tıkamak istiyorum bazen duymamalıyım; duvarlara defalarca çarpıp, kulak zarımı yırtarcasına çınlatan sesini.. -------al git gülüşlerini, -------dudaklarıma sinmiş o kokunu da al git...! ....diye kendi sessizliğimi bozarken , beynimin en ücra köşelerindeki sesleri gırtlağımı yaka yaka içiyorum; şişenin dibinde kalan içkimi.. her gün ama, her gün dayanılmazlığının ötesine gidiyorum ve her gece nasıl geri dönüyorum bilmiyorum ------ çok yorgunum.... şimdi biraz uyumak istiyorum...! /NergizA/ |
Yine harika bir eser olmuş.Bazen insan dediğin gbi çok yorulur uyumak unutmak ıster...Sankı uyandıgında herşey eskısı gıbı olacakmış gibi...Olmaz belkıde ama yınede ınsan sevdıgı için uyur , uyur , belkıde hıc uyanmayacagını bilerek...