Dostlarımızın bize gösterdiği sevgiyi abartmamız, duyduğumuz minnetten değil, takdire ve sevilmeye ne kadar layık olduğumuzu herkese göstermek içindir. LA ROCHEFAUCAULD
Paylaş
İçimden dökülmesin artık kendi sesim… Hiç bir kök merhem olmasın yarama… Bırak kırlangıçlar geçsin üstümden… Seslerinde bin acı çığlık taşıyarak… Kırılmış bütün umutlarımın sessizliği çınlasın kulaklarımda… Bırak ben kendi sesimde boğulayım… Dur sakın sarma kanayan yaramı. Zindanlarda sesi soluğu kesilmiş bir aşkın kıyısında kalayım... Gece bekçisi olan gözlerimle, bırak ben yok olayım derinliklerinde… Suskunluğun gürültüsü geçsin yalın ayaz gecenin sokağından ve bizi bırak ben yaşayayım sen nefes al diye... Ellerini bedenimde Tutamayacak kadar Titriyorum artık. Gökyüzünden başka Yorgan bulamıyorum Mavileri çekiyorum üstüme İki damla yaş Düşmek için dayatıyor Ben direniyorum Bir sen esiyor yüzüme Kokunu taşıyan Uzak bir sevdanın kokusu Burnumda… Yeter diyorum yeter Dökülmesin artık kelimelerim içime. Ne vakit sonra anlıyorum Kendi gölgem peşimde Kör kurşun yerini bulur da Benim attığım bulmaz mı? Güneşinde doğamayacak kadar Uzağım şimdi. Şubat soğuğunu yemiş Sol yanım. Son isteğim senden sevgili bırak acıyan yanlarımı. Ben çekerim bu sevdanın cefasını…
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Dökülmesin artık kelimelerim şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Dökülmesin artık kelimelerim şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
İçimden dökülmesin artık kendi sesim… Hiç bir kök merhem olmasın yarama… Bırak kırlangıçlar geçsin üstümden… Seslerinde bin acı çığlık taşıyarak… Kırılmış bütün umutlarımın sessizliği çınlasın kulaklarımda… Bırak ben kendi sesimde boğulayım… Dur sakın sarma kanayan yaramı. Zindanlarda sesi soluğu kesilmiş bir aşkın kıyısında kalayım... Gece bekçisi olan gözlerimle, bırak ben yok olayım derinliklerinde… Suskunluğun gürültüsü geçsin yalın ayaz gecenin sokağından ve bizi bırak ben yaşayayım sen nefes al diye... Ellerini bedenimde Tutamayacak kadar Titriyorum artık. Gökyüzünden başka Yorgan bulamıyorum Mavileri çekiyorum üstüme İki damla yaş Düşmek için dayatıyor Ben direniyorum Bir sen esiyor yüzüme Kokunu taşıyan Uzak bir sevdanın kokusu Burnumda… Yeter diyorum yeter Dökülmesin artık kelimelerim içime. Ne vakit sonra anlıyorum Kendi gölgem peşimde Kör kurşun yerini bulur da Benim attığım bulmaz mı? Güneşinde doğamayacak kadar Uzağım şimdi. Şubat soğuğunu yemiş Sol yanım. Son isteğim senden sevgili bırak acıyan yanlarımı. Ben çekerim bu sevdanın cefasını…
tebrikler.