Tur dağına çıkmış bir Harun’um, Karun değil. Tekerrür etme gönül, tefekkür et. Nefes aldıkça daha çok canlar yakarsın sen, Can yakma gönül, sakın! Zira can yakmak da bir küfürdür sevene... Kaybolan hakikatin meyvesi, yalanın ağacı nerede?
Kaybolmuşum hakikat mahzeninde, şarap içiyor kalbim. Sarhoş musun dedi aklım, Denizlerin yakamozları eğilin, gök ana uykuda. Gözlerinden vurulmuş aynalar, bakmayın sakın. Derin bir yara açılmış evrende, boşluğa kanat çırpıyor kuşlar. Aşkın yelkeni boğulmak için açılmış. Huzuruna çıkmayın kalbin, Çıplak kaldı âşıklar.
Kaybolan hakikatin meyvesi, cennete ayak attım. Cehennemi gördüm aşkınla. Havva misali düştü varlığım dünyanın yokluk narına. Elmam elimde, ısıracağım daha çok meyvelerim var benim, Aşkı sordun bana, seviyorum diyorum gözlerimle, Benim kalbimin haritası senin kıblene döküldü, bir kum misali boynum, aşkın sehpasına devrildi. Sela okuyor sensizlikten dilim, ölüm mü bu, yoksa doğum mu? Aşkın şifacısı nerede, seviyorum diyorum anlasana. bak gözlerime......
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
KAYBOLAN HAKİKATİN MEYVESİ şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
KAYBOLAN HAKİKATİN MEYVESİ şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.