Aşk gidene değil kalana zorSen yoksun ya Tek mevsim kara kış Gözlerim gözlerinden yoksun ya Gözlerim kör Son nefeste boş bakış… Saat ölüme çeyrek var Ölecekmiş gibiyim aşkımdan Sanki içimde koskoca bir Yangın var… Aşkın oku neresine batarsa batsın Yalnızca kalbi acıyor insanın Kalbim acıyor, insanım… Gelsen de Sana bakınca heyecandan terleyen Ellerimin ayasında yüreğimi görsen… Keşke dünya Bizim çıkmaz sokak kadar Küçük ve sığ olsa Başka bir yere gidemesen… Gittiğin yer olmak isterdim Bastığın toprak, soluduğun hava Tenine sorgusuz sualsiz dokunabilen Rüzgâr olmak isterdim… Gözlerine doyasıya bakabilmek için Küflü duvarda asılı durma pahasına Sırı dökülmüş ayna olmak isterdim… Okuduğun kitap olup Aşkımı sana anlatmak isterdim Dudaklarına gömülen kadehteki Şarap olup kanına karışmak Sobanda kütürdeyen çıra gibi yanıp Isıtmak isterdim seni… Ne çok isterdim seni görmeyi Bir bilsen… Keşke bir gün ben geldim! Diyerek çınlatsan Sessizlikten küflenen odamın duvarlarını Keşke şu kapıdan içeri girsen… Sen yoksun ya Kimseye senin bende olduğun kadar ‘‘Sen’’ demeye varmayacak dilim… İsmail BOYRAZ |