Gölgeler…

Gördüğüm bu endam benim değil mi
Ben kime yazıldım.
Belli
Değil mi.

Oysa doğmadan
Kıyılmış
Nikahımızın ranâsıyım.



Kuytular..

Saklandığım köşeleriniz
Artık O’ndan fazla ısıtmıyor .
Kışlarımı
Tek O ısıtmakta.

Ruhumu
Gölgemi
Sadece O gündüze çevirmekte.



Yangınlar..

Siz nasıl da soğuk kaldınız
Ne kadar küçücük.
Hasret
Beni yakarken.


Özlemimi
Sevgimi
Onun kollarına verdim.


Zaman …

Kırılganlığımı alıp götürürdünüz bir zamanlar
Tüm tasalarımı da.
Artık
Omuzumda bir el.



Hayatımı
Kederlerimden
Tek tek sıyıran sıcak bir el var.


Son’un başlangıcında
Nefesler yeniden alınmaya başlarken
Tin’ ime dokunan
Kutsallığını rahmime düşüren
Kelimelerinin kalbidir.



Ardı sıra
Keder kaderime yenik düşerken
İlk kez yağmur kokar toprak.
İlk kez
Baharsız çiçeklenir dallar.



Ve
Ben Bizden
Bilirim !..
Kalb nikâhının hakkını vermektedir.


Kader …

Benim yazıldığım alın benim değil
Benim kaderim
Yârin alnında pir-ü pak bir haldedir.


Ömrü
Ömrüm’ün sonsuz haliyken
Ben
Her gece nikâhımı tazelerim göğsünde.


Ve
Kol düğmelerinde
Canımı kilitlerim
Gözlerimin emanetiyle.


Yeşilim
Mavim
Asil Siyahım.


Parmak uçlarındaki her tel
Saçlarımdır.



Ah !..



A ş k
Sen ne de kutsal imişsin meğer
Ne kadar da asil O’nun rûhunda.



Küsme !..

Sen de güzelsin hoş ve alâ
Ama
Ben Cennet-i alâyı sadece Onda yaşıyorum...