SON BULUT
Dinmiş yağmurun son bulutu!
Bir sen gezinirsin yıldız gibi gökte. Peşinde kimsesiz bir rüzgar eser, Çepeçevre sarmış yüzünü. Şimşek de dehşetle gürledi Ve toprağa yağmur sularını içirdi. Sen ise saçtın gizemini... Toprak gökkuşağının renkleriyle tazelendi. Tufan da kaçtı ellerinden. Rüzgar yaprakları okşarken, Kovalıyor seni huzurla düşerken... Herşeyi yaşadım ben! Yalanlardan bıktım artık! Sevgimden soğudum; Sadece acılar kaldı yüreğimde. Meyvesiz ağacın dallarındaki boşluğun. Hayın kaderin fırtınaları savurduğunda, Yaşıyorum yalnız Ve seni sonumda bekliyorum. Sonbahar da sensiz üşüyorum. İşte böyle, sana yenik düşüyorum. Kış ıslığı duyuluyor, Çıplak dalda tek başına bir yaprak gibi, Titremekte bedenim. Geç kalmış, yağmaya son bulut! Bir tek sen beni seversin... |